Wat een ontmoeting en wat een reis!

De afgelopen dagen hebben wij heel wat berichtjes, appjes, mailtjes, enz. ontvangen waarvoor onze dank! Het is fijn om te lezen hoe jullie allemaal met ons meeleven en hopelijk inspireren wij ook mensen die twijfelen om dit traject ook te starten. Wij proberen jullie mee te nemen tijdens onze reis, maar als je vragen hebt laat het ons dan weten en mogelijk hebben wij een antwoord. De laatste blog die wij hebben geplaatst ging voornamelijk over de match met onze eiceldonor, hier het vervolg.

Zaterdag hebben wij een auto gehuurd om af te reizen naar London, een stad in de provincie Ontario en ligt ongeveer 200 km bij Toronto vandaan. Vanaf het moment dat wij zaterdagochtend onze ogen opende was er sprake van spanning en zenuwen. De dag dat wij onze eiceldonor en haar man zouden gaan ontmoeten. Om 12 uur konden wij de huurauto ophalen en daarna begon onze reis richting London. Onderweg zagen wij het landschap veranderen en hebben een paar mooie vergezichten gezien. Ondanks de over het algemeen mooie rit was het in de auto erg stil. Beide zo zenuwachtig voor de ontmoeting en als wij hierover spraken versterkte we elkaars zenuwen alleen nog maar meer. Na een rit van iets meer dan 2 uur kwamen wij aan in de stad London, voornamelijk laagbouw en alles veel breder opgezet dan de stad Toronto. Nog 1 km tot de koffiebar waar wij hadden afgesproken.

 

20160220_125933

Onderweg naar London

 

Een hartslag die niet te tellen was, klamme handen, lijk bleek, misselijk en elastieken benen. Dat is een kleine omschrijving hoe wij richting de bar liepen. Het eerste tafeltje bij de deur, ja dat moeten ze zijn! Wij geven elkaar een hand, stellen ons voor en poef weg zenuwen! Het was een ontzettend leuke ontmoeting, Lody gaf een bos bloemen (met o.a. tulpen) en kon hier van alles over vertellen. Wij hadden onze laptop meegenomen en hebben wat foto’s laten zien van onszelf, ons huis maar ook van onze families en vrienden om een beeld te geven hoe ons leven eruit ziet. Het was een leuk gesprek en zij hebben op hun telefoon ook foto’s laten zien van hun kinderen en familie. Rond 17.00 was het tijd om te gaan of om extra geld in de parkeerautomaat te gooien. Zij waren van plan om ergens te gaan eten en nodigde ons uit om mee te gaan, leuk! Een klein stukje rijden naar een Italiaans restaurantje waar wij met elkaar hebben gegeten. Het was een leuke en gezellige avond en de tijd vloog voorbij. Het zijn twee zeer leuke, lieve en stoere mensen met een ontzettend leuk gezin. Samen hebben zij 4 zonen en vorig jaar heeft zij voor een ander homostel ook eicellen gedoneerd. In tegenstelling tot ons wilde het andere stel totaal geen contact, maar zij vond onze ontmoeting eigenlijk wel erg fijn. Wij hebben afgesproken contact te houden met elkaar en daar is facebook natuurlijk een handig medium voor. Wij hebben afscheid van elkaar genomen en zijn vervolgens beide een andere kant opgereden. De terugreis was een wereld van verschil met de heenreis, het was niet alleen donker buiten er werd in de auto gepraat en meegezongen met muziek op de radio. Wat zijn wij blij dat deze vrouw ons wil helpen bij het bouwen van ons eigen gezin!

Vandaag is onze laatste dag in Toronto voor wat betreft deze reis. Het was een reis vol spanning en hoogtepunten, maar gelukkig was er ook tijd voor ontspanning. Zo hebben wij vandaag de musical Kinky Boots gezien dankzij zeer goedkope last minute kaarten. Het belangrijkste van deze reis is toch wel dat het traject is gestart! Ons zaad is ingevroren bij Create IVF, de contracten zijn getekend, er is een match met een donor en wij hebben de eiceldonor en haar man mogen ontmoeten. Nu kan het juridische deel beginnen, een contract met de donor en in Nederland een plan opstellen met Germaine en Mark. In Canada zal ook het medische proces voor de donor van start gaan en na de donatie zullen de eicellen bevrucht worden met onze zaadcellen. In augustus gaat het dan echt gebeuren, dan reizen wij opnieuw af naar Toronto maar dan met Germaine, Mark en hun kinderen voor de terugplaatsing van een embryo! En dan? Dan hopen wij 9 maanden later, begin mei 2017 papa’s te zijn! Voor het zover is, gaan wij er de komende maanden alles aan doen om het laatste beetje geld bij elkaar te sparen en gaan door met crowdfunden. Zonder het volledige bedrag blijft het toch echt bij dromen.

 

20160218_105954

Toronto down town met mooi weer vandaag

20160221_130931_resized

Selfie bij Kinky Boots