Verdriet en ongeloof

augustus 31, 2016
| 39 reacties

https://youtu.be/0gLY_YguyuU

Tekst uit de video:

Lieve lezers en volgers van wenspapa.nl,

In de afgelopen vier jaar hebben wij een behoorlijk zwaar en emotioneel traject doorlopen. Het eerste jaar waren wij voornamelijk aan het ontdekken, gingen opzoek naar mogelijkheden om als homostel papa te kunnen worden. Er ging een nieuwe wereld voor ons open waarin wij ontdekte dat er niet één, niet twee, maar zeer veel mogelijkheden zijn om als homostel papa te worden. Adoptie, pleegzorg, co-ouderschap, draagmoederschap alles hebben wij de revue laten passeren, onderzocht en overwogen. Het geloof in onze kinderwens werd met de weken groter, maar al snel bleek dat het ondanks de verschillende opties niet makkelijk zou worden. Na verschillende bijeenkomsten, lezingen en gesprekken met ervaringsdeskundige werd duidelijk dat het voor een homostel in Nederland heel erg moeilijk is om papa te worden. Door de hoge kosten is adoptie afgevallen, dit zouden wij nooit kunnen betalen. Co-ouderschap en pleegzorg zijn ook afgevallen en de focus kwam steeds meer te liggen op een traject met een draagmoeder.

Twee jaar geleden konden wij ons geluk niet op toen Germaine (nicht van Lody) ons het aanbod deed om een kindje voor ons te dragen. In eerste instantie was er vooral ongeloof, hoe bijzonder is het dat iemand jou wens wil verwezenlijken door een kindje voor je te dragen. De tijd verstreek waarin veel, heel veel gesprekken volgde. Niet alleen met Germaine en Mark, maar ook met artsen en organisaties. De euforie dat wij middels een draagster misschien papa zouden worden nam snel af. In Nederland worden homostellen namelijk niet geholpen met een IVF traject. Ook al heb je een draagster en een eiceldonor, alle klinieken sluiten de deuren en wijzen je af. Hoe oneerlijk is het dat twee mensen die van elkaar houden niet worden geholpen, tevens een signaal dat Nederland nog helemaal niet zo tolerant is voor homo’s als men doet geloven. Hoe dan ook opgeven was voor ons geen optie.

Na een lange zoektocht en veel gesprekken via Skype zijn wij in contact gekomen met Create IVF in Toronto (Canada). Een kliniek waar homostellen van over de hele wereld naar afreizen om hun grote kinderwens in vervulling te laten gaan. In Canada bestaat wet en regelgeving voor het doneren van eicellen, IVF voor homostellen en draagmoedertrajecten. Na allerlei medische testen en een match met een eiceldonor in Canada stond niets ons nog in de weg. Niets behalve een financieel probleem. Na al die jaren sparen was er nog een gat in onze begroting en zijn om die reden gaan crowdfunden om het geld bij elkaar te krijgen. Een jaar lang hebben heel veel lieve mensen ons geholpen en dankzij jullie is het gelukt om door te zetten!

Begin juli ging een nieuw hoofdstuk van start, onze eiceldonor was bij Create om haar eicellen aan ons te doneren. 16 juli 2016 kregen wij te horen dat wij 6 eitjes hadden waarvan er 5 goed waren bevrucht met ons zaad. Vijf dagen later pakte donkere wolken zich samen, van de vijf bevruchte eicellen was er maar één ontwikkeld tot een embryo. Op dat punt werd duidelijk dat wij maar één kans zouden hebben om papa te worden. Hoe moeilijk het ook voor ons was wij probeerde positief te blijven. Eén embryo is meer dan geen embryo dus dit moest ons gouden embryo zijn! Op 16 augustus was het zover, Germaine, Mark, Lody en ik waren bij Create voor de terugplaatsing van het embryo. Alle factoren waren volgens de arts perfect en er was een kans van ongeveer 70% dat het zou lukken.

Afgelopen maandag heeft de bloedtest plaatsgevonden, de alles beslissende test. Nu zou duidelijk worden of de embryo is ingenesteld of niet. Gisteravond zijn wij naar Germaine en Mark gegaan om van hen de uitslag te horen. Alles wat wij niet hebben gehoopt is waarheid geworden, Germaine is niet zwanger… Al die jaren met ups-and-downs, hoogte en dieptepunten eindigt in een afschuwelijk sprookje. Er was maar één kans om papa te worden en die kans is nu voorbij.

Al ruim een jaar delen wij ons verhaal via de blog en willen ook dit met jullie delen. Laat ons strijden en pionieren niet voor niets zijn geweest! In het afgelopen jaar hebben ontelbaar veel mensen ons berichtjes en mailtjes gestuurd, waaronder een aantal homostellen met dezelfde wens. Ons is duidelijk geworden dat er heel veel lieve homomannen zijn die net als ons de wens hebben om papa te worden. De liefde in zich hebben om een kindje op te voeden en daar alles voor over hebben. Wij willen daarom nog één ding aan jullie vragen: Kom in actie! Deel ons verhaal en laten wij de handen in één slaan. Samen staan wij sterk en strijden voor gelijke rechten voor homostellen in Nederland! Onze droom lijkt voorbij maar alstublieft laat de droom van heel veel andere stellen uitkomen, gewoon hier in Nederland!

Hoe moeilijk het voor ons ook is, wij moeten dit verlies een plekje geven. Er was één kans en die is nu voorbij. Komende dagen, weken en maanden gaan wij het verdriet een plekje geven, maar wij geven niet op. Ons verhaal, het vechten en strijden mag na 4 jaar niet op deze manier eindigen, dat staan wij niet toe. Nog niet al het geld van de crowdfunding is uitgegeven en daarom zullen wij alles op alles zetten om 15.000 euro bij elkaar te krijgen zodat wij hopelijk nog één aller, aller laatste kans krijgen en over een tijdje alsnog kunnen zeggen wij worden papa.

Lieve groetjes,
Lody en Dennis

Blog, Vlog