Sinds ons bezoek aan de wenspapa conferentie in Brussel eerder dit jaar zijn wij continu opzoek naar mogelijkheden om samen papa te worden. Naast Amerikaanse agencies en klinieken waren er ook agencies aanwezig vanuit Canada. Lange tijd hebben wij Canada links laten liggen, maar na een aantal zeer positiever verhalen van andere homostellen hebben wij besloten onze opties in Canada te gaan onderzoeken. Al enkele weken is er mail wisseling gaande tussen ons en Sally, eigenaar van Surrogacy in Canada Online en afgelopen donderdag was ons eerste telefonische consult!

Rond 18.00 uur waren wij beide thuis en het telefoongesprek met Sally stond gepland om 19.00 uur Nederlandse tijd (13.00 uur Canadese tijd). Wij hadden dus een uur om het gesprek voor te bereiden en te bedenken welke vragen wij wilde stellen. Het scheelt dat wij inmiddels al heel wat informatie hebben opgedaan en gelukkig hebben wij loop der tijd ook al heel wat vragen op papier gezet. Het samenstellen van een vragenlijst ging vrij snel en binnen een tiental minuten stonden er twaalf vragen op papier. Omdat het gesprek in het Engels zou plaatsvinden hebben wij de vragen direct vertaald en dat koste nog best wat moeite. De tijd tikte weg en de zenuwen namen steeds meer toe, toch best wel spannend zo’n telefonisch consult!

• Hoe ziet het traject er in Canada uit?
• Hoelang en hoe vaak moeten wij naar Canada?
• Is de eicel donor anoniem?
• Is er een garantie m.b.t. het aantal eitjes?
• Is PGS/ PGD mogelijk?
  • Zo ja wat zijn de extra kosten?
• Is het mogelijk om het zaad van ons beide te gebruiken?
  • Zo ja, wat zijn de extra kosten?
• Hoeveel embryo’s worden er gemiddeld terug geplaatst?
• Wat zijn de slagingspercentages?
• Kunnen de embryo’s in augustus 2016 worden ingebracht bij onze draagster?
• Kunnen de ongebruikte embryo’s bij de kliniek worden bewaard?
  • Zo ja, hoelang?
• Welke onderzoeken kunnen wij in Nederland uitvoeren?
• Verloopt de medicatie via Canada of via Nederland?
• Wat zijn de kosten voor het volledige traject in Canada?

Om 19.00 uur waren wij er klaar voor en probeerde contact te leggen met Sally. Dit lukte niet direct, het nummer dat ze ons had gemaild was zonder landcode. Gelukkig bestaat google en even over zeven spraken wij met Sally in Canada. Een zeer vriendelijke vrouw en zij nam de tijd om al onze vragen te beantwoorden. De informatie die wij kregen was zeer positief en dat maakte ons ook erg enthousiast. Het gesprek verliep vrij soepel ondanks dat dit in het Engels werd gevoerd. Na ongeveer 20 minuten waren onze vragen beantwoord en maakte wij nog wat vervolg afspraken. Sally zorgt ervoor dat onze gegevens terecht komen bij een kliniek en gespecialiseerde advocaat zodat wij ook onze specifieke vragen kunnen stellen. Alle vragen die ons nog te binnen schieten kunnen wij ook mailen naar Sally.

Voor- en nadelen

Er zijn best veel voordelen in Canada ten opzichte van Cyprus. Het grootste voordeel is de eicel donor, wij kunnen zelf kiezen of de donor anoniem is of niet. Als ons profiel wordt gematcht met een eicel donor is het zelfs mogelijk om met de donor in contact te komen. Andere voordelen zijn de medische faciliteiten, jaren lange ervaring, de juridische kant van het traject en de mogelijkheden tot PGD/ PGS.

Natuurlijk zijn er ook nadelen aan Canada, het is een heel stuk verder van huis en dat betekend duurdere reiskosten. Het traject via Cyrus bestaat uit een reis van 14 dagen en vervolgens ben je klaar (als het goed is gegaan). In Canada werkt dit net even anders, wij moeten twee keer heen en weer reizen met onze draagster. De eerste keer worden wij en onze draagster medisch en psychisch getest. Tijdens dit bezoek leveren wij ook het zaad aan dat vervolgens wordt ingevroren en krijgen alle medicatie mee voor de draagster. Een paar maanden later reizen wij voor de tweede keer naar Canada om de embryo’s in te brengen bij de draagster en zouden na twee dagen alweer naar huis kunnen vliegen.

Aan de ene kant is het fijn dat het traject via Cyprus tijdens één reis geregeld kan zijn, maar er is nauwelijks tot geen aandacht voor de medische en psychische situatie van de draagster. Kiezen wij voor een traject in Canada dan worden wij en de draagster eerst medisch en psychisch getest voordat wij aan het traject mogen beginnen en dat voelt wel heel erg fijn. Het is jammer dat deze test in Canada plaats moet vinden want het verhoogt wel de kosten. Het traject via Cyprus of Canada verschilt op zich niet veel in kosten, maar de reiskosten zorgen ervoor dat het wat duurder uitvalt. Als je de kosten afweegt tegen alle voordelen is het de vraag waar kies je voor? Een traject via Canada is in elk geval heel veel goedkoper dan een traject via Amerika en doet hier zeker niet voor onder.

Nu eerst maar even de gesprekken met de kliniek en advocaat afwachten en intussen blijven sparen en hopen dat mensen ons blijven helpen met de crowdfunding!