In de afgelopen weken hebben wij niet stilgezeten: een aantal vragen zijn beantwoord en er zijn nieuwe stappen gezet. Deze week hebben wij beide materiaal aangeleverd voor een semenanalyse (vruchtbaarheidsonderzoek). Zodra de uitslagen bekend zijn kan onze draagster beginnen met haar onderzoeken. Wij zijn ontzettend blij dat zij voor ons een kindje wil dragen maar eerst zal er gekeken moeten worden of zij dit lichamelijk aankan en voldoet aan de eisen van de klinieken.

Verder hebben wij in de afgelopen weken een aantal keer contact gehad met kliniek Oregon in Portland (US). Het proces is ons volledig duidelijk en hebben nu ook een beeld van wat heel het traject bij deze kliniek gaat kosten. Dat de kosten hoog zijn wisten wij, maar toch zijn wij hiervan geschrokken.
Er is ook contact geweest met mensen van de organisatie ‘Meer dan gewenst’ en zo zijn wij op het idee gekomen om de mogelijkheden in Noord (Turks) Cyprus te gaan onderzoeken. Er blijken klinieken te zijn die onder bepaalde voorwaarden homostellen willen en kunnen helpen.
Inmiddels is er contact geweest met een van de klinieken en direct zijn er ontzettend grote verschillen met de klinieken uit de US. In Amerika is alles tot in de puntjes uitgedacht en verzorgd, je krijgt direct antwoord op de mail en er wordt van alles aan gedaan om je als klant binnen te halen. In Cyprus is dit heel anders, er is een eenvoudige website met een Gmail e-mailadres en de arts beantwoordt zelf om de 2 a 3 dagen de mailtjes. Kwalitatief goede antwoorden maar niet meer informatie dan je vraagt. Ook als je de gebouwen opzoekt, zie je grote verschillen. In Amerika de meest modieuze hightech gebouwen en inrichting, in Cyprus is dit gedateerd (in onze ogen). Al met al zijn de resultaten van de Amerikanen gelijk aan die van Cyprus en er zit een enorm verschil in kosten.

Je zou misschien denken, waar twijfelen jullie dan nog aan? Zoals gezegd verloopt de communicatie wat moeizamer en ziet het er in Cyprus niet veelbelovend uit (puur gevoelsmatig op basis van de inrichting). Het grootse punt is de eiceldonor, in Amerika kunnen wij zelf een donor kiezen op basis van profielen met foto’s en filmpjes. In Noord Cyprus zijn de donoren anoniem en kiest de kliniek de donor op basis van onze wensen. Dit houdt in dat wij geen profiel, foto e.d. te zien krijgen. Dit hoeft niet erg te zijn maar het grootste deel donoren is afkomstig uit Noord Cyprus. De vrouwen in Turkije en Griekenland hebben bepaalde uiterlijke kenmerken die anders zijn dan in het westen, iets om te bespreken. Wellicht het grootste probleem is de anonimiteit van de donor. In Nederland is het verplicht om de biologische moeder op de geboorteakte te noteren, als de moeder niet bekend is, is er wellicht een juridisch probleem. Deze vraag hebben wij inmiddels neergelegd bij een jurist.

Vooralsnog verloopt alles gestaag en blijken er verschillende opties te zijn. De grootste vragen die beantwoord moeten worden zijn:

• Het financiële aspect, hoe gaan wij dit rond krijgen?
• Is onze draagster geschikt voor dit traject?
• Is Noord Cyprus werkelijk geschikt voor ons?

Om jullie een idee te geven van de verschillen in de US en Noord Cyprus, hier twee reclamespots, dit zegt meer dan woorden 😉

Noord Cyprus:

Amerika: